آیا صنعت گیمینگ دروازه ورود به متاورس است؟

متاورس (Metaverse) یا «فراجهان» یک دنیای مجازی است که شبیه به دنیای واقعی امکان تعامل کاربران با یکدیگر و محیط اطراف را فراهم کرده است. برخی معتقدند متاورس آینده اینترنت است و احتمالا در افق زمانی کوتاهی بر بسیاری از جوانب زندگی انسان‌ها سایه می‌اندازد. به نظر می‌رسد در حال حاضر، زیرساخت‌های لازم برای ورود به متاورس و پذیرش گسترده آن وجود ندارد؛ اما ظاهرا صنعت گیمینگ قدم اول را برداشته است.

آمارها نشان می‌دهد نه تنها سرمایه‌گذاران بخش گیمینگ، بلکه بخش عمده‌ای از گیمرها طرفدار بازی‌های بلاکچنینی و متاورسی هستند.

در این مطلب از اکسران  به این موضوع می‌پردازیم که چرا گیمرها دروازه ورود به متاورس هستند و نقش آن‌ها در تحقق و پذیرش متاورس چیست؟

 

 

گسترش فناوری بلاکچین، متاورس و گیمینگ

هرچه تکنولوژی بلاکچین گسترده‌تر می‌شود، بخش‌های مختلف از جمله گیمینگ، واقعیت مجازی (VR)، متاورس و توکن‌های بی‌همتا (NFT) بیشتر با یکدیگر آمیخته می‌شوند. گزارش اخیر موسسه حسابداری EY حاکی از آن است که بیش از ۴۹٪ از شرکت‌های گیمینگ، سرمایه‌گذاری در حوزه واقعیت مجازی (VR)، واقعیت افزوده (AR) یا ترکیبی از هر دو را ترجیح می‌دهند. طبق این آمار گیمرها طلایه‌دار تبدیل متاورس به واقعیت هستند.

گیمینگ مهم‌ترین منبع سرگرمی نسل جوان است و نسبت به شبکه‌های اجتماعی، موسیقی، تلویزیون و سایر منابع چندرسانه‌ای در رتبه بالاتری قرار دارد. در حال حاضر چندین پذیرنده مختلف کریپتویی و شرکت‌های نرم‌افزاری بزرگ مانند متا (Meta) در حال کار روی متاورس هستند. احتمالا پذیرش متاورس در آینده فراتر از تصور ما خواهد بود و در حد یک رویا نمی‌ماند.

دنیای متاورس و گیمینگ

برخی معتقدند متاورس آینده اینترنت است؛ فضایی برای تعامل با دیگران به صورت آنلاین از طریق آواتارهای مجازی و هدست‌های VR. در این فضای مجازی کاربران به جای نوشتن توییت، از طریق آواتارهای دیجیتال به صورت حضوری و رودررو ایده‌ها و نظرات خود را به اشتراک می‌گذارند. چنین فضایی فقط با محافل مدرن امروزی قابل‌قیاس است!

به هر حال به دلایل مختلف هنوز تا پیوستن جامعه به این بستر و پذیرش متاورس به صورت گسترده فاصله زیادی وجود دارد. با توجه به پیشتازی صنعت گیمینگ در حوزه متاورس، قبل از شکل‌گیری توییتر، اینستاگرام یا فیسبوک در متاورس، در وهله اول این گیمرها هستند که فراجهان را تجربه خواهند کرد.

طبق گزارش اخیر موسسه EY گیمرهای ۱۳ تا ۱۷ ساله‌ بیش از بازیکنان بزرگ‌تر از خود طرفدار متاورس هستند. نیمی از  گیمرها به جای تنها بودن در بازی، ترجیح می‌دهند با دوستان خود همراه باشند. همچنین اکثر بازیکنان به بازی‌های متاورس با محوریت معاشرت جذب می‌شوند.

در صنعت متاورس افکار مشابهی هم میان مدیران رواج دارد. ۴۸٪ از مدیران اجرایی بازی‌ها معتقد هستند متاورس فرصت‌هایی را برای مدل‌های جدید کسب‌وکار ایجاد می‌کند. نیمی از آن‌ها برای سرمایه‌گذاری در تجارب مبتنی بر واقعیت مجازی، واقعیت افزوده و ترکیب هر دو اقدام کرده‌اند.

استقبال گیمرها از بازی‌هایی مانند سکند لایف (Second Life)، وی‌ آر چت (VRChat)، ماینکرفت (Minecraft)، فورتنایت (Fortnite) و رابلاکس (Roblox) نشان‌می‌دهد که گیمرها به معاشرت از طریق بازی علاقه زیادی دارند. اغلب اوقات آن‌ها در دنیایی بازی می‌کنند که اقلام و آیتم‌ها را خودشان جمع‌آوری کرده‌اند و محیطی را می‌سازند که آواتار مجازی‌شان در آنجا قرار دارد.

ممکن است داستان متاورس برای برخی شبیه به یک آینده دیستوپیایی و پادآرمان‌شهری به نظر برسد. اما اکنون بیش از همیشه واضح است که گذر از این مرحله یک بخش طبیعی و منطقی در تکامل فناوری و جامعه است. به هر حال برای پذیرش متاورس این سوال مطرح است که آیا همه افراد، هفت روز هفته و ۲۴ ساعت شبانه‌روز به رایانه متصل می‌شوند؟ اگرچه پاسخ منفی است، اما قطعا نسل‌های جدیدتر نسبت به همتایان قبلی خود به مراتب فعالیت دیجیتال بیشتری خواهند داشت.

ایجاد انگیزه برای پذیرش متاورس با استفاده از NFTها

توکن‌های بی‌همتا (NFT) نقش مهمی در جذب گیمرها به دنیای متاورس دارند. بازیکنان با استفاده از NFTها می‌توانند دارایی‌های درون بازی را بخرند و در عین حال از حق فروش مجدد یا انتقال آن‌ها به اکانت‌های دیگر برخوردارند. این توکن‌ها اغلب به‌صورت ابزارهای پوشیدنی دیجیتال، پوشش اسلحه یا حتی زمین‌های مجازی در بازی استفاده می‌شوند.

نکته مهم‌تر در مورد NFTها این است که گیمرها می‌توانند مالکیت کامل دارایی‌های دیجیتال را حفظ کنند یا حتی آن‌ها را با پول واقعی معامله کنند. همچنین سازندگان توکن‌های بی‌همتا می‌توانند به‌طور فعالانه در دنیای مجازی مشارکت داشته باشند و از طریق ایجاد آیتم‌های درون بازی یا حتی خود بازی درآمد کسب کنند.

هنوز باید منتظر ماند و دید که صنعت گیمینگ چگونه فناوری بلاکچین را با متاورس ادغام می‌کند. آیا شرکت‌های گیمینگ از راه‌حل‌های بلاکچین موجود و شبکه‌های غیرمتمرکز مانند اتریوم (Ethereum) استفاده می‌کنند یا راه‌حل‌های اختصاصی و دارای مجوز (Permissioned) خود را ایجاد خواهند کرد؟ احتمالا شرکت‌ها به علت کارمزد بالا و سرعت پایین تراکنش‌ها در بلاکچین‌های موجود، گزینه دوم را انتخاب می‌کنند.

معرفی فناوری بلاکچین به گیمرها از طریق پیاده‌سازی متاورس باعث افزایش و بهبود نرخ پذیرش تکنولوژی بلاکچین می‌شود. مطمئنا نمی‌توان گیمرها را از طریق مطالعه در مورد قراردادهای هوشمند و بلاکچین‌ها با این فناوری آشنا کرد؛ اما درگیر کردن آن‌ها از طریق تعامل با NFTها روش بهتری است.

شاید بپرسید چرا گیمرها برای NFT پول خرج می‌کنند؟ واقعیت این است که بازیکنان بازی‌های ویدیویی مبالغ هنگفتی را بابت آیتم‌های دورن بازی خرج می‌کنند. بازیکنان بازی فورتنایت برای به‌دست آوردن پوست‌های (Skin) مختلف برای آواتار مجازی خود پول واقعی خرج می‌کنند. آن‌ها یک اعتبار مجازی به نام “Vbuck” می‌خرند و بین ۵ تا ۲۰ دلار برای خرید پوست هزینه می‌کنند.

گزارشی از فایننس آنلاین (FinancesOnline) نشان می‌دهد که ۷۷٪ از بازیکنان بازی فورتنایت، بازی‌ای با حدودا ۲۵ میلیون کاربر فعال روزانه، خرید‌های درون‌بازی انجام داده‌اند. بله، گیمرها برای پوست‌هایی پول خرج می‌کنند که به غیر از زیبایی بصری هیچ تاثیر دیگری روی بازی ندارد. حال تصور کنید اگر این پوست‌ها، NFTهایی با قابلیت فروش مجدد بودند چه استقبالی از آن‌ها می‌شد.

آینده گیمینگ در متاورس

حقیقت این است که متاورس هنوز آنچنان شکل نگرفته است، اما خوشبختانه تمام مولفه‌های لازم برای ساخت آن وجود دارد. فناوری واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR) دائما در حال پیشرفت هستند. محبوبیت NFTها در چند سال گذشته به‌شدت افزایش یافته است و مهم‌تر از همه اینکه پذیرش فناوری بلاکچین و پذیرش متاورس فراتر از تصور خواهد بود.

گام منطقی بعدی این است که یک شرکت گیمینگ مطرح جهانی، بازی ویدیویی آنلاینی را با ترکیبی از فناوری بلاکچین، قراردادهای هوشمند و NFTها بسازد. اگرچه بسیاری از توسعه‌دهندگان کریپتویی بازی‌های متاورسی مانند سندباکس (Sandbox) و دیسنترالند (Decentraland) را ایجاد کرده‌اند، اما هنوز موفق به جذب گیمرهای سنتی غیرکریپتویی نشده‌اند.

سخن پایانی

با گسترش تکنولوژی بلاکچین بخش‌های مختلف فناوری بیشتر به یکدیگر پیوند می‌خورند و زنجیره‌وار روی پذیرش یکدیگر اثر می‌گذارند. متاورس، واقعیت مجازی، واقعیت افزوده، قراردادهای هوشمند، گیمینگ، توکن‌های بی‌همتا هر کدام حلقه‌هایی از این زنجیره هستند. اگرچه فعلا زیرساخت‌های لازم برای پذیرش متاورس مهیا نیست، اما همه مولفه‌های لازم وجود دارد. صنعت گیمینگ در این حوزه پیشرو است و از این جهت پیش‌درآمدی برای آشنایی کاربران با دنیای متاورس محسوب می‌شود. با دعوت شرکت‌های بزرگی مانند مایکروسافت و متا از استعدادها برای تحقق برنامه‌های خود، به آرامی شاهد ظهور متاورس خواهیم بود. در واقع ما در حال تماشای اولین مراحل توسعه «فراجهان» هستیم. نظر شما در مورد استقبال از متاورس در آینده چیست؟ آیا پذیرش یک دنیای مجازی در حد یک رویا باقی می‌ماند یا به واقعیت تبدیل می‌شود؟