چرا نمونه‌گیری در دسترس بودن داده برای مقیاس‌بندی بلاک چین اهمیت دارد؟

چرا نمونه‌گیری در دسترس بودن داده برای مقیاس‌بندی بلاک چین اهمیت دارد؟

به گزارش زوم ارز،

از آنجایی که اتریوم در حال گسترش است، در دسترس بودن داده های زنجیره ای به یک موضوع رایج تبدیل شده است.

امروزه، توسعه‌دهندگان اتریوم به دنبال این هستند که داده‌ها در شبکه‌های بلاک چین کجا و چگونه ذخیره شوند، زیرا برای حل و فصل به اصطلاح سه‌گانه بلاک‌چین تلاش می‌کنند، با اشاره به معاوضه‌ها. بین امنیت، مقیاس پذیری و عدم تمرکز.

در رمزنگاری، در دسترس بودن داده به این مفهوم اشاره دارد که داده‌هایی که در یک شبکه ذخیره می‌شوند برای همه شرکت‌کنندگان شبکه قابل دسترسی و بازیابی هستند.

در لایه اتریوم ۱، گره‌های شبکه تمام داده‌های هر بلوک را دانلود می‌کنند و اجرای تراکنش‌های نامعتبر را دشوار می‌کند.

اگرچه این می‌تواند امنیت را تضمین کند، این فرآیند می‌تواند نسبتاً ناکارآمد باشد – درخواست از یک گره شبکه برای تأیید و ذخیره تمام داده‌ها در یک بلوک، می‌تواند به‌شدت توان عملیاتی را کاهش دهد و مانع مقیاس‌پذیری بلاک چین شود.

راه‌حل‌های مقیاس‌پذیری لایه ۲ اتریوم برای حل این مشکل طراحی شده‌اند.

یکی از راه حل های رایج امروزی، جمع آوری خوش بینانه است، مانند آربیتروم و خوش بینی. مجموعه‌های خوش‌بینانه ماهیت «خوش‌بینانه» دارند، زیرا فرض می‌کنند که تراکنش‌ها تا زمانی که خلاف آن ثابت نشود معتبر هستند.

آنوراگ آرجون، یکی از بنیانگذاران بلاک چین ماژولار Avail، به Blockworks گفت: امروزه اکثر جمع‌آوری‌ها فقط یک ترتیب‌دهنده دارند، به این معنی که خطر تمرکز وجود دارد.

این یک مشکل بزرگ در حال حاضر نیست، زیرا راه‌حل‌های جمع‌آوری باید داده‌های تراکنش خام را با استفاده از چیزی به نام calldata در اتریوم قرار دهند – همانطور که آرجون اشاره می‌کند ارزان‌ترین شکل ذخیره‌سازی امروز در اتریوم.

به گفته نیل سومانی، بنیانگذار Eclipse، هنگامی که یک calldata به شبکه اصلی اتریوم ارسال می‌شود، هر کسی می‌تواند در یک بازه زمانی معین دقیق بودن یا نبودن آن را به چالش بکشد.

اگر هیچ‌کس اعتبار جمع‌آوری را به چالش نکشید، پس از پایان دوره در اتریوم پذیرفته می‌شود.

سومانی خاطرنشان می‌کند که مشکل این است که چگونه کسی می‌تواند ثابت کند که یک تراکنش نادرست اجرا شده است، اگر داده‌ها را نداشته باشد.

سامانی گفت: «اگر به شما نگویم چه چیزی را اجرا کرده‌ام، هیچ راهی برای اثبات اشتباه بودن آن وجود ندارد، بنابراین باید دقیقاً بدانید که من چه چیزی را اجرا کردم تا آن را برطرف کنید. “بنابراین همه بلاک چین ها باید در دسترس بودن داده ها را به نحوی، شکل یا شکلی ثابت کنند.”

نمونه‌گیری در دسترس بودن داده

از آنجایی که همه زنجیره‌های بلاک باید در دسترس بودن داده‌ها را ثابت کنند، بارگیری یک بلوک کامل در شبکه می‌تواند ناکارآمد باشد، که دوباره مشکل در دسترس بودن داده اولیه را فراخوانی می‌کند.

سومانی گفت: «بنابراین به‌عنوان کسی که نمی‌خواهد بلوک کامل را دانلود کند، همچنان می‌خواهم این اطمینان را داشته باشم که اطلاعات مربوط به بلوک پنهان نمی‌شود.

به گفته سومانی، راه حل استفاده از نمونه‌گیری در دسترس بودن داده است تا اطمینان حاصل شود که بلوک واقعاً وجود دارد.

سومانی توضیح می‌دهد که نمونه‌گیری در دسترس بودن داده شامل نمونه‌برداری از بخش‌های تصادفی بلوک برای به دست آوردن اطمینان دلخواه بالا از وجود بلوک است.

این فناوری از چند جمله ای ها – یک عبارت ریاضی متشکل از متغیرها، ضرایب و توان – برای مدل سازی روابط بین متغیرها در یک بلوک استفاده می کند.

سومانی گفت، یک تفسیر نادرست رایج از نمونه‌گیری در دسترس بودن داده این است که اگر نیمی از بلوک را نمونه‌برداری کنید، فقط ۵۰ درصد اطمینان حاصل می‌کنید که اطلاعات موجود در بلوک دقیق است. او توضیح می‌دهد که این درست نیست، زیرا مانند نمونه‌گیری در دسترس بودن داده، کاربران باید مطمئن شوند که امتیاز کافی برای بازیابی چند جمله‌ای اصلی دارند.

پروژه‌هایی مانند Celestia و Avail در حال حاضر در حال ایجاد راه‌حل‌های نمونه‌گیری در دسترس بودن داده‌ها هستند.

آرجون به Blockworks گفت: «آنچه ما صادقانه معتقدیم این است که هر لایه پایه یک لایه در دسترس بودن داده خواهد بود. “مبارزه اصلی جهت دار که ما داریم این است که می خواهیم در دسترس بودن داده ها را در لایه پایه مقیاس بندی کنیم و روی لایه دوم اجرا و جمع آوری کنیم.”

منبع: blockworks.co